Klaar voor stage?!

Allereerst wil ik iedereen bedanken voor de lieve en leuke berichtjes/brieven. Vind het erg leuk om te lezen dat jullie aan mij denken en meeleven ook al denk ik dat het voor jullie moeilijk voor te stellen is. Toch hoop ik dat jullie door mijn verhaaltjes en foto’s een beetje een indruk krijgen wat ik hier allemaal zie/doe.

Ik blijf het zeggen maar wat gaat de tijd hier ongelofelijk snel, ben namelijk alweer vier weken in het nog altijd zonnige Granada. En dat betekend ook dat ik naar vier weken hard en intensief leren (geen grap) nu mijn vier weken Spaans afrond. Moet eerlijk toegeven dat het nog veel gepaard gaat met gebarentaal en onverstaanbaarheid maar ik kan me redelijk redden in het Spaans (nooit gedacht?!) Donderdag en Vrijdag examen gehad, ja mensen zo gemakkelijk kom ik er hier niet vanaf. Na flink pennen en zweten heb ik me diploma in the pocket!
Volgende week begint namelijk het echt werk: stage! 5 maanden lang ga ik stage lopen bij een organisatie die kinderen onderwijs en opvang aanbiedt. In het algemeen gezegd; een organisatie die de kinderen van de straat afhoudt. Tijdens mijn stageperiode ga ik die kinderen begeleiden met huiswerk. Ook ben ik voor 5 maanden de Engelse juffrouw Anique en ga daarnaast activiteiten organiseren die te maken zullen hebben met sociale vaardigheden.

Dit dus even tot zover. Even terug in de tijd; twee weken geleden de fietstocht op het platteland. In één woord:geweldig! Het werd ietsje minder toen ik er achter kwam dat mijn remmen totaal niet functioneerden. Het was namelijk niet een fietstochtje die ik gewent ben om te maken in Nederland. Nee dit was een route met aardig wat flinke heuvels en smalle paadjes. Oftewel mijn schoenen/voeten functioneerde als rem en me stem was mijn hulpmiddel om iedereen te waarschuwen.
Wat ik echt niet meer zal vergeten is dat die dag er een wat oudere vrouw naar ons toe kwam lopen. Zij excuseerde zich ervoor dat ze niet op haar best gekleed was maar toch graag ons allemaal persoonlijk gedag wilde komen zeggen. Echt super lief, waar in Nederland zie je nou nog zoiets?!

Vorig weekend naar Ome Tepe geweest, een eiland in het meer van Granada. De eerste dag zijn we gaan paardrijden. Echt waar! Voor de mensen die me goed kennen weten dat deze dieren niet tot mijn favorieten behoren maar ik heb me er toch aan gewaagd. Eerst door het stadje gereden (toeristen op een paard rijdend door het centrum is een ware bezienswaardigheid, geloof me) daarna langs de bevolking op het platteland waar we uitkwamen bij een punt waar we uitzicht hadden over het meer, de vulkaan en de palmbomen met in de verte Granada. Erg mooi.
En…nee ook de terugweg ben ik niet van het paard af gevallen.
De terugweg naar Granada kwamen we erachter dat de boot uit Nederland kwam. Wat bleek, de ferry was in 2006 afgekeurd in Nederland. Vervolgens heeft Nicaragua het over gekocht en gebruiken de Nicaraguaanse mensen het nu als vervoersmiddel.

Dit weekend staat er niet zoveel spectaculairs op de planning omdat Kimber en ik goed voorbereid onze stage willen starten. Gister het stadje Masaya bezocht en vandaag lekker aan het zwembad vertoeven. Muy trangillo.
Hoe mijn stage precies eruit zal komen te zien dat krijg ik morgen te horen en te zien. Dus ben erg benieuwd! Het enthousiasme en de zin om aan het werk te gaan die is er in ieder geval! Hopelijk werpen de vier weken Spaanse lessen zijn vruchten af.

Voor mij is het alweer tijd om even het zwembad in te duiken aangezien de hitte hier me een beetje teveel wordt. De volgende keer meer verhalen over me stage, beloofd!

Hasta Luego!