No profesora, Si profesora!
Door: aniquevangrinsven
Blijf op de hoogte en volg Niek
03 April 2012 | Nicaragua, Granada
Vaaaaaakantie!! Hier in Granada en in heel Nicaragua is het op dit moment Semana Santa: een heilige week voor Pasen waarbij (bijna) iedereen vrij heeft. Deze week wordt uitbundig gevierd met veel muziek, lekker eten, veel alcohol: kortom alleen maar genieten. Helaas voor mij geen vakantie. Ik hoef dan wel niet naar stage want de organisatie is gesloten, maar werk wel door in de vakantie voor me onderzoek. Hoezo goed bezig toch?! Nee..dit wel met als reden dat ik een andere week vrij kan nemen wanneer het hier niet zo druk is.
Afijn, vorige week me enquêtes uitgedeeld op stage. En ja mensen dan kom je er pas echt achter hoe makkelijk en handig het is om thuis altijd een printer te hebben. Daarnaast was het me eerste weekje waarbij mijn ideeën in werking werden gezet. Dinsdag en donderdag zou ik educación fisica (gymles) gaan geven en donderdagmiddag ook Engelse les. Beetje jammer, de docenten waren donderdag vergeten dat ik deze les zou voorbereiden en werd ‘mijn voorbereide gymles’ vervangen door een examen. Balen! Maar ik weet dat het hier kan gebeuren dus volgende keer meer geluk.
Daarnaast vind ik het nog steeds een beetje bizar dat ik voor hun gewoon een lerares ben. Voor hen ben ik profesora Anique, Anita, Anni, Niek, of andere dergelijke namen. In sommige gevallen switch ik ook van functie. Dan zitten er binnen no-time 3 kinderen achter op me rug en voel ik me net een boom, super gezellig! Laatst liep ik richting mijn stage en riep een jongetje vanuit zijn huis: Profesora Anique! Aaah zo leuk om te horen, eigenlijk zoiets simpels maar mijn dag was weer goed.
Heel soms heb ik momenten hier dat ik wens dat ik het weer kan veranderen. Dat heb ik vooral nu: het is namelijk nu rond de 37 graden. Prima voor een vakantie aan het zwembad of aan een meer..maar niet als je ook gewoon moet werken. Ook al zit ik alleen maar op me kont en doe verder niets, zweet ik. Kom ik net twee minuten uit de douche, zweet ik. Slaap ik zonder denken, zweet ik. Ik kan me bijna niet meer voorstellen wanneer ik eigenlijk niet meer zweet…
Wat ook erg leuk is voor de verandering is dat de stroom hier kan uitvallen. Dat was vooral vorige week een aantal keer het geval. Niet alleen de stroom doet het hier dan niet meer, ook houdt het water ermee op. Je zult toch maar net onder de douche staan! Of net zoals ik met mijn andere huisgenoten midden op straat zonder iets te kunnen zien. Tja, wat doe je dan?! Nou gewoon als vier gekke maar gaan schreeuwen en elkaar vastpakken..
Genoeg gezeurd en geklaagd nu, daarnaast zijn er natuurlijk zat andere leuke dingen in Nicaragua te doen, zoals surfen. Dit heb ik afgelopen weekend gedaan. Allereerst vertelde die kerel hoe de zee precies in elkaar zat, met de mededeling dat er die dag hoge golven waren..daar zat ik nou net op te wachten als onervarende surferin. Daarna kregen we nog een aantal instructies en vervolgens was het tijd om het water een bezoekje te brengen.
Nou hup ik die plank vast pakken, twee als het niet drie keer zo groot is als ik zelf, lopend naar de zee. Onderweg nog een paar keer gepakt door de wind waardoor die plank bekant uit me handen wordt gerukt. He, hè eindelijk het water bereikt, nu nog de zee in. De eerste paar meters gingen prima maar daarna zette je één pas vooruit en vervolgens ging je drie passen achteruit, erg efficiënt dus. Naja de eerste paar keer ging die surfleraar me helpen en daarna was het de taak aan mij om het dus zelf te doen. Om jullie een beeld te geven, het ging ongeveer zo:
Hup plank naast me mee de zee in. Nou eindelijk op plek van bestemming. Hup, mezelf op die plank hijsen want die golf komt eraan. Voeten niet buiten de plank, check. Symbool nog steeds op dezelfde afstand, check. Nog steeds op dezelfde plek waar ik de zee in ben gelopen, check. En kijken waar die golf nou blijft. Oké, golf komt er nu aan, hup nu peddelen als een gek (ook al kom ik niet vooruit). Nou ik zit op die golf, nu opdrukken met me armen, afzetten met me voeten en baf daar lag ik al in het water. Poging mislukt! Nog maar een keer. Nou hup die plank weer naast me tegen de golven op. Plek van bestemming weer bereikt en mezelf maar weer op die plank hijsen. Alles weer gecheckt en hup maar weer peddelen als gek terwijl ik weet dat ik toch niet vooruit kom. Naja nou ik zit weer op een golf, nu opdrukken met me armen, afzetten met me voeten, voeten overdwars neerzetten op die plank, door me knieën en ik STA! Één seconde, twee seconde, drie seconden WOOW…baf het water weer in. Potverdikke, door enthousiasme me mond vergeten dicht te doen dus hup daar ging een zak zout me mond in. Bah! Nouja, maar weer eens een keer proberen en nog een keer en nog een keer en nog een keer…
Nou zo ging het ongeveer, maar jullie kunnen vast wel bedenken dat vaker het ritueeltje voorkwam dat ik het staan op de plank niet haalde. Achja hoef ook niet alles meteen te kunnen. Het eindresultaat mag er wezen: maximaal 5 seconden staan, spierpijn, blauwe plekken op me knieën van het proberen te staan en een overdosis aan zout. T was in één woord: super!
Voor de volgende keer maar wel van te voren meer pushups doen, want met die spiertjes die ik nu heb schiet het niet op als ik ze vergelijk met de spieren van die surfleraar.
Maar dit tot zover. Me meegemaakte verhaaltjes zijn weer verteld, op naar de volgende! Maar tot die tijd zullen jullie nog even moeten doen met deze. En..ohja op de foto’s moeten jullie nog even wachten want die zijn nog in onderhandeling.
Adioosss!
Afijn, vorige week me enquêtes uitgedeeld op stage. En ja mensen dan kom je er pas echt achter hoe makkelijk en handig het is om thuis altijd een printer te hebben. Daarnaast was het me eerste weekje waarbij mijn ideeën in werking werden gezet. Dinsdag en donderdag zou ik educación fisica (gymles) gaan geven en donderdagmiddag ook Engelse les. Beetje jammer, de docenten waren donderdag vergeten dat ik deze les zou voorbereiden en werd ‘mijn voorbereide gymles’ vervangen door een examen. Balen! Maar ik weet dat het hier kan gebeuren dus volgende keer meer geluk.
Daarnaast vind ik het nog steeds een beetje bizar dat ik voor hun gewoon een lerares ben. Voor hen ben ik profesora Anique, Anita, Anni, Niek, of andere dergelijke namen. In sommige gevallen switch ik ook van functie. Dan zitten er binnen no-time 3 kinderen achter op me rug en voel ik me net een boom, super gezellig! Laatst liep ik richting mijn stage en riep een jongetje vanuit zijn huis: Profesora Anique! Aaah zo leuk om te horen, eigenlijk zoiets simpels maar mijn dag was weer goed.
Heel soms heb ik momenten hier dat ik wens dat ik het weer kan veranderen. Dat heb ik vooral nu: het is namelijk nu rond de 37 graden. Prima voor een vakantie aan het zwembad of aan een meer..maar niet als je ook gewoon moet werken. Ook al zit ik alleen maar op me kont en doe verder niets, zweet ik. Kom ik net twee minuten uit de douche, zweet ik. Slaap ik zonder denken, zweet ik. Ik kan me bijna niet meer voorstellen wanneer ik eigenlijk niet meer zweet…
Wat ook erg leuk is voor de verandering is dat de stroom hier kan uitvallen. Dat was vooral vorige week een aantal keer het geval. Niet alleen de stroom doet het hier dan niet meer, ook houdt het water ermee op. Je zult toch maar net onder de douche staan! Of net zoals ik met mijn andere huisgenoten midden op straat zonder iets te kunnen zien. Tja, wat doe je dan?! Nou gewoon als vier gekke maar gaan schreeuwen en elkaar vastpakken..
Genoeg gezeurd en geklaagd nu, daarnaast zijn er natuurlijk zat andere leuke dingen in Nicaragua te doen, zoals surfen. Dit heb ik afgelopen weekend gedaan. Allereerst vertelde die kerel hoe de zee precies in elkaar zat, met de mededeling dat er die dag hoge golven waren..daar zat ik nou net op te wachten als onervarende surferin. Daarna kregen we nog een aantal instructies en vervolgens was het tijd om het water een bezoekje te brengen.
Nou hup ik die plank vast pakken, twee als het niet drie keer zo groot is als ik zelf, lopend naar de zee. Onderweg nog een paar keer gepakt door de wind waardoor die plank bekant uit me handen wordt gerukt. He, hè eindelijk het water bereikt, nu nog de zee in. De eerste paar meters gingen prima maar daarna zette je één pas vooruit en vervolgens ging je drie passen achteruit, erg efficiënt dus. Naja de eerste paar keer ging die surfleraar me helpen en daarna was het de taak aan mij om het dus zelf te doen. Om jullie een beeld te geven, het ging ongeveer zo:
Hup plank naast me mee de zee in. Nou eindelijk op plek van bestemming. Hup, mezelf op die plank hijsen want die golf komt eraan. Voeten niet buiten de plank, check. Symbool nog steeds op dezelfde afstand, check. Nog steeds op dezelfde plek waar ik de zee in ben gelopen, check. En kijken waar die golf nou blijft. Oké, golf komt er nu aan, hup nu peddelen als een gek (ook al kom ik niet vooruit). Nou ik zit op die golf, nu opdrukken met me armen, afzetten met me voeten en baf daar lag ik al in het water. Poging mislukt! Nog maar een keer. Nou hup die plank weer naast me tegen de golven op. Plek van bestemming weer bereikt en mezelf maar weer op die plank hijsen. Alles weer gecheckt en hup maar weer peddelen als gek terwijl ik weet dat ik toch niet vooruit kom. Naja nou ik zit weer op een golf, nu opdrukken met me armen, afzetten met me voeten, voeten overdwars neerzetten op die plank, door me knieën en ik STA! Één seconde, twee seconde, drie seconden WOOW…baf het water weer in. Potverdikke, door enthousiasme me mond vergeten dicht te doen dus hup daar ging een zak zout me mond in. Bah! Nouja, maar weer eens een keer proberen en nog een keer en nog een keer en nog een keer…
Nou zo ging het ongeveer, maar jullie kunnen vast wel bedenken dat vaker het ritueeltje voorkwam dat ik het staan op de plank niet haalde. Achja hoef ook niet alles meteen te kunnen. Het eindresultaat mag er wezen: maximaal 5 seconden staan, spierpijn, blauwe plekken op me knieën van het proberen te staan en een overdosis aan zout. T was in één woord: super!
Voor de volgende keer maar wel van te voren meer pushups doen, want met die spiertjes die ik nu heb schiet het niet op als ik ze vergelijk met de spieren van die surfleraar.
Maar dit tot zover. Me meegemaakte verhaaltjes zijn weer verteld, op naar de volgende! Maar tot die tijd zullen jullie nog even moeten doen met deze. En..ohja op de foto’s moeten jullie nog even wachten want die zijn nog in onderhandeling.
Adioosss!
-
03 April 2012 - 05:18
Tim:
Klinkt leuk Anique.
De stroom- en wateruitval ken ik als geen ander. Dat is hier namelijk dagelijks aan de orde. Maar het brengt je wel even terug naar het primitieve.
Leuk ook dat je les geeft aan kinderen. Geeft vast veel voldoening.
Gaan jullie trouwens nog naar Corn Island? Heb er niks meer over gehoord van Kimber namelijk.
Adios! -
03 April 2012 - 06:46
Marij En Michel:
Hoi Anique,
37 graden pfff, ik moet er niet aan denken, lag dan al doodziek op bed!! Maar als ik het zo hoor kom je straks terug als een echte surfbabe, stoer hoor Anique!! Marél gaat nu ook bijna weg voor stage, dan wordt het hier echt stil: Geen Anique én geen Marél, saai hoor!
Veel plezier nog!
Groetjes Marij en Michel -
03 April 2012 - 08:07
Je Zus Vera:
He grote stoere zus.
Ik lees net je s(m)urf verhaal.Kei vet
die blauwe plekken en spierpijn ja das minder. Ik zou het ook wel willen proberen. maar je heb hier geen hoge golven en nog geen spierballen.
Wat leuk dat die kindjes je allemaal Profesora noemen. klinkt goed in ieder geval.
Ik ga met Pasen op Korfbalkamp dat is ook kei vet.
Nou Anique geniet nog van je werkvakantie en tot shypes!
Groetjes Vera -
08 April 2012 - 13:47
Tom:
hoi aniek zo toch zal wel maar is allesgoed wij zitten hier lekker paaseiren te verstoppen mama zit ze stiekem gewoon allemaal op te eten maar ik zeg er maar niks van. jamer dat je er niet bij bent zal wel leuk zijn geweest
nog veel plezier in nicaragua of zo
groetjes tom -
08 April 2012 - 15:30
Betsie Westerlaken:
anique wat heb je weer een mooi verhaal en wat is het warm bij jullie hadden wij maar een beetje van jou hier es het snachts 4 graden vorst ik ben weer aardig op geknapt en kan alweer aardig mee we wensen jullie nog fijne paasdagen en ook van ome peter maak je niet te druk met die warmte groetjes van oma en opa -
09 April 2012 - 12:09
Rianne (van Kimber):
Hee Anique,
Wat kun je toch mooie verhalen schrijven, zo beeldend, ik snap dat het surfen een hele heisa was! Gelukkig dat het je toch nog een paar x gelukt is, maar met vallen en opstaan moet je het leren toch, profesora Anique?
Fijn dat je zo kan genieten van de kinderen en je stage! Hopelijk wordt het weer wat minder warm, maar als jij er blijer van wordt; het is hier grauw, grijs, nat en koud....Ook niet alles!
Veel plezier en pas goed op jezelf en de anderen meiden! liefs Rianne -
11 April 2012 - 14:43
Diana:
Ha ! fijn weer wat van je te lezen ;)
Meid, wat zul je met een bult ervaringen thuiskomen .. geweldig gewoon ! Goed van je dat je je werk afwisselt met je plezier ..
Ik kijk met smacht uit naar je foto's .. van het strand, surfboarden en jou ondersteboven in het water .. of zijn die mislukt ?? -
14 April 2012 - 11:10
Bram:
Nou Profesora, t klinkt allemaal weer super :). Respect dat je bent wezen surfen, en met succes! Je hebt er straks dus een nieuwe hobby bij?
Heel veel plezier nog en overwerk jezelf niet te veel hè!
Hasta luego! -
23 April 2012 - 14:11
Veeeeertje:
heey zusie
jammer je was niet op tv geweest:(
maar ik mis je nog steeds!
straks komen papa en mama en rick naar jullie toe en ik vind het heel jammer dat ik niet mee mag
maarja
XXxxx
