Una buena vida en Nica
Door: aniquevangrinsven
Blijf op de hoogte en volg Niek
08 Juli 2012 | Nicaragua, Granada
WAARSCHUWING WAARSCHUWING WAARSCHUWING
Dit verslag met bijbehorende beelden kunnen een jaloezieziekte veroorzaken.
¿Como éstan en Holanda? ¡Aquí estoy bien!
Woow, alweer een hele tijd geleden dat ik weer iets van mij heb laten horen (schaam schaam schaam), maar ik heb in de tussentijd niet alleen maar op mijn kont gezeten ofja een beetje wel misschien achter mijn laptop want de aanbevelingen zijn inmiddels afgegeven en mijn beloningssysteem heeft zijn weg gevonden in de organisatie. Aan alles komt een eind maar voordat het zover is hebben Kimber en ik alvast om een beoordeling gevraagd. En omdat het hier zo normaal is kregen wij gewoon een 10. Yeaaaah, die is mooi in the pocket!!
Zoals iedereen zo ongeveer nu wel weet ben ik twee weken geleden naar de Corn Islands geweest, als beloning voor het harde werk wat ik hier lever. Met het vliegtuig is het ongeveer één uurtje vliegen naar het eiland dat in de Caribische Zee ligt. Het eiland bestaat uit twee verschillende eilanden waarvan het kleinste de bounty stranden bezit. Dusja geen moeilijke keuze toch?!
Na een half uur op een boot te hebben gezeten dat leek op een half uur durende achtbaanrit, pff was ik echt blij dat ik Little Corn had bereikt. Een eilandje waar je een auto zult vinden, restaurantjes zijn de veranda’s van de mensen en ongeveer binnen twee uur kun je het heel het eiland rondlopen. Erg aan te raden dat laatste vooral wanneer je houd van 2uur lang de zon pal op je gezicht. En maakt niet dezelfde fout als ik om geen water mee te nemen, dan vraag je om problemen.
Nou ik kan heel kort zijn wat betreft de activiteiten die ik daar gedaan heb, namelijk: slapen, opstaan, vanuit het hutje 20 meter naar de zee lopen, zwemmen, zonnen, zwemmen, zonnen, eten, zwemmen, zonnen, eten en weer slapen. Ik kan je vertellen, dat houd je makkelijk een paar dagen vol. Om toch niet alleen maar lui te wezen, zijn we met z’n alle gaan snorkelen. Ik die nog nooit had gesnorkeld, tja dat kon niet helemaal goed gaan. Klopt, want op het moment dat ik de boot afsprong was het eerste wat ik deed inademen en dan hoef ik verder niets meer te zeggen……hapslikslok zoutgehalte steeg in mijn lichaam. Maar ik had nog nooit zoiets moois gezien, wat daar allemaal onder water leeft daar sta je versteld van. Kleine vissen, grote vissen, zwarte vissen, gele vissen, kreeften en ook haaien natuurlijk. Ik heb ze allemaal mogen bewonderen.
Nu ik eenmaal toch bezig was met het ontdekken van de onderwaterwereld kon ik net zo goed ook maar gaan duiken. Dus zo gezegd, zo gedaan. Ofja zo gedaan, eigenlijk niet, want duiken is niet bepaald zo gedaan. Allereerst krijg je een wetsuit aan die je lichaam afsluit van water. Zorg dus dat je van te voren genoeg naar de wc bent geweest, want anders heb je een probleem. Vervolgens wordt er een zuurstoffles op je rug geplaatst waar je U tegen zegt. Men wat was dat ding zwaar en zowat even groot als ik ben. Ook zaten er allemaal slangetjes aan voor het zuurstofpeil, je inhaler, reserve inhaler en nog iets anders. Voelde mij een beetje een robot.
Na wat oefenen in het ondiepe water was het nu tijd om de diepe wateren in te gaan. 8 a 9 meter naar beneden om daar vervolgens een uurtje onder water te blijven. Om een beeld te scheppen hoe ik het ongeveer heb ervaren, hier een opsomming ervan: Met een touw naar beneden, ai waarom doen mijn oren zo’n pijn ohja potverdorie vergeten te klaren, oke nu slikken. Ohja ook niet vergeten te blijven ademen want ik ben nu onder water. Nou de 8 a 9 meter is gehaald nu op zoek naar de vissen…… EN NIET VERGETEN: blijven ademen en blijven slikken de hele tijd!
Wat ik uiteindelijk heb gezien zijn: Haaien, vissen zowat even groot als ik en een schildpad. Kortom, het was zeker de moeite waard.
Maaar…de vakantie was nog niet voorbij. Met groot verdriet neem ik afscheid van Little Corn en volgt mijn weg naar de Pearl Lagoon, een klein vissersdorpje aan de Oostkust van Nicaragua. Waar we op worden gevangen door Augusto, onze gids voor twee dagen. De eerste dag op weg naar de Pearl Keys(eilandjes). Daar een poging gewaagt om vissen te vangen maar ik denk dat ik de vissen alleen maar afschrok met mijn blanke huid, want na 2uur lagen er 16 vissen in de boot zonder één van mij erbij. Bagger! Mja wel een mooie vangt om daarna lekker op te peuzelen op een onbewoond eiland. Dag nummer twee: het bezoeken van de inheemse bevolking. Een dorpje dat niet veel bestaat uit een grasveld met een paar huizen erop. Een man uit het dorpje vertelde dat er maar twee keuzes zijn om werk te vinden: of je gaat vissen op het meer of je gaat de bush bush in. Twee keuzes in je leven, dat zouden in Nederland eens in moeten voeren. Men hoeveel keuze heb je daar wel niet om een opleiding te volgen en werk te zoeken.
Na maarliefst ongeveer 12uur in de bus te hebben gezeten en een vierkante kont, eindelijk weer thuis in Granadaa…hmmm heerlijk.
En nu tja nog even de laatste drie weekjes doorkomen, maar er is nog zat te doen. Volgende week alweer de laatste stageweek omdat vanaf dan de kinderen vakantie hebben. Vervolgens komen de tantes van Kimber even op bezoek en ga ik met hun nog een week rondtrekken. Daarna is het nog één volle week; zullen we onze gekochte spullen uitreiken en nog genieten van Nicaragua!
Fijne vakantie iedereen en tot snel!
Adiooooss
Dit verslag met bijbehorende beelden kunnen een jaloezieziekte veroorzaken.
¿Como éstan en Holanda? ¡Aquí estoy bien!
Woow, alweer een hele tijd geleden dat ik weer iets van mij heb laten horen (schaam schaam schaam), maar ik heb in de tussentijd niet alleen maar op mijn kont gezeten ofja een beetje wel misschien achter mijn laptop want de aanbevelingen zijn inmiddels afgegeven en mijn beloningssysteem heeft zijn weg gevonden in de organisatie. Aan alles komt een eind maar voordat het zover is hebben Kimber en ik alvast om een beoordeling gevraagd. En omdat het hier zo normaal is kregen wij gewoon een 10. Yeaaaah, die is mooi in the pocket!!
Zoals iedereen zo ongeveer nu wel weet ben ik twee weken geleden naar de Corn Islands geweest, als beloning voor het harde werk wat ik hier lever. Met het vliegtuig is het ongeveer één uurtje vliegen naar het eiland dat in de Caribische Zee ligt. Het eiland bestaat uit twee verschillende eilanden waarvan het kleinste de bounty stranden bezit. Dusja geen moeilijke keuze toch?!
Na een half uur op een boot te hebben gezeten dat leek op een half uur durende achtbaanrit, pff was ik echt blij dat ik Little Corn had bereikt. Een eilandje waar je een auto zult vinden, restaurantjes zijn de veranda’s van de mensen en ongeveer binnen twee uur kun je het heel het eiland rondlopen. Erg aan te raden dat laatste vooral wanneer je houd van 2uur lang de zon pal op je gezicht. En maakt niet dezelfde fout als ik om geen water mee te nemen, dan vraag je om problemen.
Nou ik kan heel kort zijn wat betreft de activiteiten die ik daar gedaan heb, namelijk: slapen, opstaan, vanuit het hutje 20 meter naar de zee lopen, zwemmen, zonnen, zwemmen, zonnen, eten, zwemmen, zonnen, eten en weer slapen. Ik kan je vertellen, dat houd je makkelijk een paar dagen vol. Om toch niet alleen maar lui te wezen, zijn we met z’n alle gaan snorkelen. Ik die nog nooit had gesnorkeld, tja dat kon niet helemaal goed gaan. Klopt, want op het moment dat ik de boot afsprong was het eerste wat ik deed inademen en dan hoef ik verder niets meer te zeggen……hapslikslok zoutgehalte steeg in mijn lichaam. Maar ik had nog nooit zoiets moois gezien, wat daar allemaal onder water leeft daar sta je versteld van. Kleine vissen, grote vissen, zwarte vissen, gele vissen, kreeften en ook haaien natuurlijk. Ik heb ze allemaal mogen bewonderen.
Nu ik eenmaal toch bezig was met het ontdekken van de onderwaterwereld kon ik net zo goed ook maar gaan duiken. Dus zo gezegd, zo gedaan. Ofja zo gedaan, eigenlijk niet, want duiken is niet bepaald zo gedaan. Allereerst krijg je een wetsuit aan die je lichaam afsluit van water. Zorg dus dat je van te voren genoeg naar de wc bent geweest, want anders heb je een probleem. Vervolgens wordt er een zuurstoffles op je rug geplaatst waar je U tegen zegt. Men wat was dat ding zwaar en zowat even groot als ik ben. Ook zaten er allemaal slangetjes aan voor het zuurstofpeil, je inhaler, reserve inhaler en nog iets anders. Voelde mij een beetje een robot.
Na wat oefenen in het ondiepe water was het nu tijd om de diepe wateren in te gaan. 8 a 9 meter naar beneden om daar vervolgens een uurtje onder water te blijven. Om een beeld te scheppen hoe ik het ongeveer heb ervaren, hier een opsomming ervan: Met een touw naar beneden, ai waarom doen mijn oren zo’n pijn ohja potverdorie vergeten te klaren, oke nu slikken. Ohja ook niet vergeten te blijven ademen want ik ben nu onder water. Nou de 8 a 9 meter is gehaald nu op zoek naar de vissen…… EN NIET VERGETEN: blijven ademen en blijven slikken de hele tijd!
Wat ik uiteindelijk heb gezien zijn: Haaien, vissen zowat even groot als ik en een schildpad. Kortom, het was zeker de moeite waard.
Maaar…de vakantie was nog niet voorbij. Met groot verdriet neem ik afscheid van Little Corn en volgt mijn weg naar de Pearl Lagoon, een klein vissersdorpje aan de Oostkust van Nicaragua. Waar we op worden gevangen door Augusto, onze gids voor twee dagen. De eerste dag op weg naar de Pearl Keys(eilandjes). Daar een poging gewaagt om vissen te vangen maar ik denk dat ik de vissen alleen maar afschrok met mijn blanke huid, want na 2uur lagen er 16 vissen in de boot zonder één van mij erbij. Bagger! Mja wel een mooie vangt om daarna lekker op te peuzelen op een onbewoond eiland. Dag nummer twee: het bezoeken van de inheemse bevolking. Een dorpje dat niet veel bestaat uit een grasveld met een paar huizen erop. Een man uit het dorpje vertelde dat er maar twee keuzes zijn om werk te vinden: of je gaat vissen op het meer of je gaat de bush bush in. Twee keuzes in je leven, dat zouden in Nederland eens in moeten voeren. Men hoeveel keuze heb je daar wel niet om een opleiding te volgen en werk te zoeken.
Na maarliefst ongeveer 12uur in de bus te hebben gezeten en een vierkante kont, eindelijk weer thuis in Granadaa…hmmm heerlijk.
En nu tja nog even de laatste drie weekjes doorkomen, maar er is nog zat te doen. Volgende week alweer de laatste stageweek omdat vanaf dan de kinderen vakantie hebben. Vervolgens komen de tantes van Kimber even op bezoek en ga ik met hun nog een week rondtrekken. Daarna is het nog één volle week; zullen we onze gekochte spullen uitreiken en nog genieten van Nicaragua!
Fijne vakantie iedereen en tot snel!
Adiooooss
-
08 Juli 2012 - 16:12
Peter En Caroline:
Alloha Anique..
Je heb ons nog zo goed gewaarschuwd, maar wat hebben we een spijt dat we niet een paar weken langer zijn gebleven. Al die mooie plekjes die jullie allemaal hebben gezien, heel bijzonder. Alleen dat snorkelen,zou niets voor mij zijn, wel heel mooi, maar ik zou gewoon vergeten adem te halen denk ik. Ben je al af aan het tellen nog 21 dagen.
Wij wel hoor!!! Tot morgen op skype. Eindelijk vakantie hier.
Groetjes Peter,Caroline Rick Tom en Vera -
08 Juli 2012 - 16:46
Ingrid:
Hoi Anique.
Wat een paradijs is het daar Jeeetje. Een wereld van twee uitersen. Armoe en toch heel rijk. Het gaat je goed daar.
Oh ja heel Dinther weet nu wat je uitspookt. Je bent berucht en beroemd aan het worden Mooi verhaal in de HADJER.
Groetjes Ingrid -
09 Juli 2012 - 08:21
Cynthiavd Heijden :
Waw Anique wat een prachtig foto s en wat heb jij veel meegemaakt in deze tijd wat een prachtige ervaring, het is altijd weer erg leuk om je verslagjes t lezen zo blijven we mooi een beetje op de hoogte.
Nou geniet nog even van de laatste weken want voor je het weet ben je weer terug in ons kikkerlandje! Tot ziens groetjes van Cynthia Lieke en fam -
09 Juli 2012 - 18:59
Bram:
Weer een tof verslag en skonne foto's, balen dat het waarschijnlijk je laatste is daar, ik ga ze nog missen. Veel plezier daar nog!
-
10 Juli 2012 - 20:50
Ingrid Van Den Boom:
Hoi Anique,
Super...snorkelen, duiken, haaien.
Kees en ik hebben gesnorkeld bij Bali...heel mooi, maar niet bij haaien gezwommen.
Wat mooi als die foto's. Prachtige stranden. Net nog eens een keer de foto's samen met Sanne bekeken.
Fijn dat je een goede stagebeoordeling hebt gekregen! Veel plezier bij het afronden van je stage.Geniet van je laatste weken.
Tot ziens in Dinther.
Groetjes,
Ingrid en Sanne,
Kees, Pim en Teun
